Boston: Bakermat van de Amerikaanse Revolutie

De serveerster deed me denken aan Janis Joplin als ze de 60 gehaald had. “Here you go, sweetheart!”, zei ze terwijl ze een immense berg eten voor mijn neus zette. American pancakes, gebakken eieren, toast, bacon en gebakken aardappeltjes; de Diner’s Special. Uiteraard vergezeld van een joekel orange juice en een flinke mok koffie die geregeld werd bijgevuld. Het was 26 februari 2023, half zeven ’s ochtends, -9 graden (Celsius) en ik was in South Street Diner in Boston, Massachusetts. Deze diner is 24 uur per dag open en bekend in Boston en daarbuiten. (Er is ook een korte documentaire over gemaakt.) Terwijl ik de plannen voor de dag doornam, had Janis (half grappend) bonje met een kok. (Tegen een collega: “I can’t stand this guy anymore. He’s such a big pussy! It’s like: grow a dick or something!”) Het was de ochtend na mijn aankomst en zoals altijd was ik dolblij om weer in Amerika te zijn!

De reis was de dag ervoor soepel verlopen: na een gezellige overstap in Dublin, waar een olijke barman de Ieren in de ochtend al van Guinness voorzag (“Here’s your mother’s milk!”) was ik op Logan Airport geland en met de gratis Silver Line bus in het besneeuwde centrum aangekomen. Mede vanwege de cruciale rol van Boston in de geschiedenis van de Verenigde Staten wilde ik hierheen, en het was prachtig om alvast even het historische Old State House te bewonderen in de betoverende avondsneeuw en langs de haven te wandelen. In dit verhaal zal ik enkele hoogtepunten van mijn reis delen en iets vertellen over de geschiedenis van Boston en de regio New England.

John Adams

Meer dan verzadigd verliet ik South Street Diner en liep ik naar de metro. Voordat ik aan The Freedom Trail begon – een wandelroute langs locaties die met de Amerikaanse Revolutie te maken hebben – wilde ik naar de geboorte- en rustplaats van John Adams, de 2^e president van Amerika. Adams werd geboren in Quincy, dat destijds nog onder de plaats Braintree viel. Na zo’n 45 minuten kwam ik met de metro aan in het kleine stadje, dat op deze koude ochtend bijna volkomen verlaten was. Om in de sfeer te komen was ik bezig in het boek over Adams van David McCullough. Hierdoor herkende ik al snel waar ik moest zijn: een kleine kerk aan het plein, met ertegenover een begraafplaats.

John Adams was een markant en interessant politiek figuur. Hij had een cruciale rol in de Amerikaanse Revolutie, het ontstaan van de Onafhankelijkheidsverklaring en het opstellen van de grondwet. Adams was uitgesproken, onafhankelijk en zeer intelligent. Onder Washington werd hij de 1^e vicepresident van de Verenigde Staten, een rol die overigens haatte: “My country has in its wisdom contrived for me the most insignificant office that ever the invention of man contrived or his imagination conceived.” Door zijn uitvoerige dagboeken en correspondentie (o.a. met zijn vrouw) weten we veel over zijn gedachten en politieke overwegingen. Tussen slavenhouders in (George Washington, Thomas Jefferson en vele presidenten na hem) was hij een tegenstander van slavernij. Als president versterkte hij de marine en voorkwam hij een oorlog met Frankrijk (de Quasi-War). Hij werd maar liefst 90 jaar en stierf nota bene op the 4th of July, op dezelfde dag als Thomas Jefferson!

Graf

Oorspronkelijk werd Adams begraven tegenover de United First Parish Church, op Hancock Cemetery. Later werd zijn graf verplaatst naar een graftombe onder die kerk. Zijn zoon John Quincy, de 6^e president van Amerika, en zijn vrouw Abigail liggen daar nu ook. Nadat ik het originele graf had bezocht, wilde ik graag nog even de kerk in. Er waren in deze periode geen rondleidingen, maar toevallig zag ik een paar mensen naar binnen gaan, dus ik liep er hoopvol heen. In de hal werd ik meteen aangesproken. “Is this your first time?”, vroeg een vrouw vriendelijk. Ondertussen kreeg ik een naamkaartje en een stift in mijn handen geduwd. Ik besloot maar niet terug te krabbelen en erin mee te gaan. “Yes, it is!”, antwoordde ik dus, schreef ‘Daniel’ op mijn kaartje en plakte het op. (Uit praktische overwegingen gebruik ik steevast de 1^e voornaam op mijn paspoort, Daniël, in Amerika.)

Het was indrukwekkend om vervolgens in de kerk te lopen en de gedenksteen van Adams en zijn zoon aan de muur te zien. Ik nam plaats op een bankje, terwijl andere mensen binnenkwamen voor de dienst. Als niet-gelovige voelde ik me wel een indringer en bovendien kwam ik daar niet voor een preek, dus na een poosje verliet ik stilletjes de kerk. Buiten stond ik nog even stil tussen de kerk en de begraafplaats in. Bewust bouw ik op reis zogenaamde ‘besefmomenten’ in, om echt even goed van een moment te genieten of (letterlijk en figuurlijk) stil te staan bij het feit dat ik op een bijzondere plek ben. De kerkklokken begonnen precies toen te luiden en kleurden dit moment passend in. Niemand om me heen, alleen met het moment. Genieten!

Historie (in vogelvlucht)

Tevreden vertrok ik uit Quincy, op weg naar het historische centrum. Voordat ik over The Freedom Trail vertel, is het goed om wat context te schetsen. Ik zal het relatief beknopt houden, maar ga wel even 400 jaar terug in de tijd. In 1620 kwam een groep Engelse separatisten met de Mayflower aan land in Amerika, na enkele jaren in Leiden gewoond te hebben. Ze wilden, los van de Church of England, een onafhankelijk bestaan opbouwen en stichtten de Plymouth Colony, vlakbij wat tegenwoordig Boston is. Nu worden ze de Pilgrim Fathers genoemd. Met hulp van Native Americans, vooral de Wampanoag stam, overleefden genoeg mensen de eerste jaren en Plymouth hield stand. (Het vieren van de eerste succesvolle oogst is de oorsprong van Thanksgiving.)

In de decennia die volgden, groeide de weerstand onder de Native Americans tegen de voortdurende en agressieve uitbreiding van de kolonisten. (Naast Plymouth waren er andere kolonies.) De conflicten over land en cultuur werden steeds gewelddadiger. Het leidde in 1675 tot een gruwelijke en bloederige oorlog: King Philip’s War (naar stamhoofd Metacom, die King Philip werd genoemd). Duizenden (!) Native Americans werden vermoord of tot slaaf gemaakt en hele dorpen vernietigd. Het was een tragisch keerpunt in de geschiedenis van New England en de verstandhouding was onherstelbaar kapotgemaakt.   

Revolutie

In de periode daarna zette de uitbreiding zich voort en kwamen er nog meer kolonies bij. Een andere oorlog die gewonnen werd door de kolonisten, de French and Indian War (tussen de Engelse kolonisten aan de ene kant, en de Franse kolonisten en Native Americans aan de andere kant), werd gewonnen door de Engelsen. Doordat de kolonies samenwerkten en overwonnen, groeide het eenheidsgevoel. Voor Engeland was het een kostbare oorlog, en mede hierdoor begonnen de Engelsen meer en hogere belastingen te vragen van de kolonisten. De kolonisten kregen echter geen inspraak in het bestuur, en hierdoor nam de onvrede toe. (No taxation without representation.)

In Boston escaleerde die onvrede en leidden een reeks incidenten tot de Amerikaanse Revolutie. In 1770 vond de Boston Massacre plaats, vlak voor het overheidsgebouw Old State House. Engelse soldaten (die in Boston waren om te zorgen voor handhaving van het beleid), kwamen in conflict met een vijandige groep burgers. Er ontstond onrust en de nerveuze soldaten begonnen te schieten. Vijf mensen kwamen om, en door deze gebeurtenis (en door een beruchte prent erover van Paul Revere) werd het vuur van de opstand tegen Engeland verder opgestookt. Toen Engeland met de Tea Act (volg de link voor meer uitleg) kwam, reageerde de kolonisten door honderden kisten Engelse thee in de haven te dumpen – nu bekend als de Boston Tea Party.

Onafhankelijkheid

In 1775 barstte de militaire strijd los, en de Revolutionary War was begonnen, met George Washington als legeraanvoerder. Het jaar erop werden de (toen) dertien koloniën het eens over de volgende stap: ze stelden de Declaration of Indepence op, die op 4 juli 1776 werd aangenomen. Thomas Jefferson schreef het grootste deel, maar ook John Adams en Benjamin Franklin werkten aan de verklaring. Een vroege opzet bevatte een uitgesproken veroordeling van slavernij. Er heerste echter verdeeldheid over het onderwerp en de economische belangen wogen inmiddels zo zwaar, vooral voor de plantages in het zuiden (waaronder die van Jefferson zelf), dat de passage werd geschrapt om de eenheid te bewaren. De iconische zinsnede “all men are created equal” uit de verklaring klinkt in dat licht nogal wrang.

Vanaf het balkon van Old State House werd de verklaring in Boston voor het eerst voorgelezen. (Daarvoor in Philadelphia, waar de verklaring werd aangenomen.) De moeizame oorlog duurde uiteindelijk tot 1783. Met hulp van de Fransen (en steun van landen als Spanje en Nederland) lukte het de kolonisten om de overwinning uit het vuur te slepen. Engeland trok zijn leger terug en erkenden de Verenigde Staten van Amerika als onafhankelijk land. De United States Constitution (“We the people”) werd opgesteld – de oudste grondwet die nog actief is – en in 1789 werd George Washington ingezworen als 1^e president. Een geschiedenis in vogelvlucht!

Freedom Trail

Terug naar Boston dan. The Freedom Trail is een route langs een reeks historische locatie, van het park Boston Common tot Bunker Hill, waar in 1775 een cruciale slag plaatsvond. Het meest indrukwekkend vond ik het bezoek aan Old State House, met ervoor de gedenksteen van de Boston Massacre. Van binnenuit het oude gebouw kun je aan het raam staan voor het balkon waar de Onafhankelijkheidsverklaring werd voorgelezen. Kippenvel! Andere ijkpunten zijn Old South Meeting House (van waaruit de Boston Tea Party werd georganiseerd), markthal Faneuil Hall en het huis van Paul Revere. Ook de begraafplaats midden in de stad, Granary Burying Ground, is erg interessant. Hier liggen vele helden van de revolutie begraven, waaronder Samuel Adams (achterneef van John), één van de verzetsleiders. (Bekijk hier de volledige route en meer informatie.)

Boston is een prachtige stad en het was bijzonder om rond te wandelen tussen al die geschiedenis. Veel locaties liggen dicht bij elkaar, dus je kunt in een korte tijd veel zien en doen. In mijn vorige verhaal schreef ik over de Presidential Libraries van Nixon en Reagan. In Boston bezocht ik die van John F. Kennedy. Het is een erg imposant gebouw en inhoudelijk ook interessant. Doordat de tentoonstellingen erg veilig en braaf zijn, vond ik het museum wel wat saaier dan die van eerdergenoemde Republikeinen. Op de laatste dag van mijn reis bezocht ik ook o.a. de universiteiten Harvard en MIT. Die gebouwen en wijken eromheen zijn zeker de moeite waard om ook te bezoeken.

Terug in de sneeuw

Na wat mooie zonnige dagen keerde de sneeuw terug op mijn laatste dag, gelukkig zonder reisverstoringen. Ik bekeek nog even het Boston Irish Famine Memorial: een verzameling beelden en gedenkstenen ter nagedachtenis aan de Ierse Hongersnood (1845-1850). Hierdoor kwamen tienduizenden Ieren naar Boston en heeft nog steeds rond de 20% van de bevolking in Boston deels Iers bloed. Er is na dit onderwerp geen elegante overgang te maken naar fast food, maar hierna at ik een heerlijke vette maaltijd bij de Shake Shack vlakbij. (In Amerika even geen gezond eetpatroon.) Mocht je er een keer zijn: probeer vooral de Malted Milkshake – een genot!

Na een laatste zwaai naar het oude centrum stapte ik weer de metro in voor de terugreis. Op het vliegveld was ik zowaar in tien minuten door alle security heen! Ik had dus wat tijd te doden. Tijdens de vlucht naar Nederland moest ik slapen, als ik niet afgepeigerd thuis aan wilde komen. Slapen in een vliegtuig gaat me altijd slecht af, dus zocht ik een oplossing. Het antwoord: een nekkussen en alcohol. Bij een Italiaans restaurant at ik eerst een prima tagliatelle bolognese met een Peroni erbij. Daarna een Amerena Manhattan cocktail en door naar de gate. Wat trof ik aan bij de gate: een bar! Met een heerlijke dubbele rye whiskey in mijn hand wachtte ik af tot we mochten boarden. Prettig aangeschoten wandelde ik het vliegtuig in, waar ik tevreden vooraan plaatsnam en kort na het opstijgen in een diepe slaap sukkelde. Het was een geweldige en interessante vakantie en vreedzaam droomde ik alvast over toekomstige Amerikaanse reizen. See you next time!

—

Boekentips:

• John Adams (David McCullough)
• These Truths: A History of the United States (Jill Lepore)

Instagram: @usapolitiek (Met ook ‘highlight’ van foto’s/verhalen uit Boston.)

Link: JFK Library